Waarom werden we dik?
Hoe het menselijk dieet evolueerde doorheen de tijd en hoe dit leidt tot obesitas, diabetes T2 en andere chronische aandoeningen
Aanpassingen aan ons dieet over de menselijke geschiedenis heen.
Een toproofdier op zoek naar een nutriëntrijke prooi.
Homo sapiens verschillen van de aap familie door onze rechte stand, wat onze voorvaderen toeliet verder te zien in hoge gras van de savanne.
Maar wat ons ook differentieerde was de mogelijkheid om onze lichaamstemperatuur te regelen; op de eerste plaats door een eenvoudig mechanisch voordeel (verminderen van oppervlakte voor radiatie, beter convectie profiel voor afkoeling), maar ook door het ontwikkelen van onze mogelijkheid om het zweten en op deze manier het lichaam af te koelen.
Dit liet toe de mens toe om te jagen gedurende de hitte van de dag, wanneer prooijagers normaal rustten.
Hierdoor konden onze voorvaderen hun prooi opjagen tot uitputting en kregen ze toegang tot nutriëntrijke, dierlijke producten.
Zo klommen ze omhoog in de voedselketen en werd dierlijk voedsel meer en meer een onderdeel van hun dieet. Deze dierlijke producten waren hoog in proteïne en vet en laag in koolhydraten.
Nutriëntrijker voedsel betekende dat er minder energie nodig was voor de vertering en dus kwam er meer energie beschikbaar voor andere zaken, zoals de ontwikkeling van de hersenen.
We evolueerden niet om vlees te eten, maar wel omdat we vlees aten.
Het boek, ‘The vegetarian myth’ van Lierre Keith is een echte aanrader.
Op de blog van Dr. Eades vind je hierover meer.
Ook het artikel ‘Are we meat eaters or vegetarians‘ is terug te vinden op zijn blog. En uiteraard zijn boek ‘Protein Power’.
Onderaan deze pagina vind je meer links naar interessante video’s.
Als we gaan kijken naar de biologische waarde van voedingstoffen, in dit geval dus eiwitten, kunnen we stellen dat er geen enkele plantaardige voedingsbron is die op zich, als complete proteïne kan worden beschouwd. lees meer in Macro’s en Micro’s
Elk levend wezen at verschillend voedsel omdat elke ‘soort’ alleen dat kan eten waarvoor het genetisch geprogrammeerd is, als gevolg van zijn co-evolutie met een specifieke voeding in een specifieke omgeving.
Een Koala eet eucalyptus, een giraffe casia planten, een leeuw vlees.
Sommige soorten zijn herbivoren, andere carnivoren en sommige omnivoren, …
De conclusie is, dat als je kan bepalen met welke voeding een bepaalde soort mee-evolueerde, dan weet je ook voor welke voeding die bepaalde soort optimaal is aangepast.
Dit resulteerde in de ontwikkeling van een welbepaalde darmflora op basis van het voedsel dat gegeten werd.
Er wordt gesteld dat 85% van chronische ziektes voedingsgerelateerd is.
Voedingsadvies niet zoals we aangeleerd/geadviseerd werden sinds 1977, maar wat we aten 3 miljoen jaar geleden.
Agricultuur en de plotse verandering in onze voedselomgeving
De ontdekking van de agricultuur veranderde onze manier van leven totaal en bracht ons in een oogwenk – in slechts vier tot vijfhonderd generaties – tot waar we zijn vandaag.
We begonnen akkergrond te bewerken, kweekten graan, vestigden ons in steden en maakten gebruik van de diversiteit in vakmanschap in groeiende populaties voor ruilhandel, wat ons leidde tot de beschaving zoals we die deze dagen kennen.
Hoe kon de mens, in zo’n korte tijdspanne, zijn verteringsstelsel aanpassen tot deze nieuwe, exotische, zetmeelrijke voeding?
En dat terwijl we er miljoenen jaren over deden om van primaat te evolueren tot de mens van vandaag.
Veel onderzoekers, waaronder in het bijzonder de archeologen en antropologen, beginnen zich te realiseren dat we simpelweg fysiologisch gezien niet aangepast zijn aan de nieuwe voedingsomgeving die we voor onszelf gecreëerd hebben. We gingen van een dieet hoog in vet en proteïnen, naar een dieet laag in vet en hoog in koolhydraten.
Primitieve volkeren wisten beter wat te eten voor optimale gezondheid.
Inuit, eskimo’s, indianen, … Jager-voedselverzamelaars …
Hun voeding was heel simpel, vet en vlees.
Ook dieren eten instinctief dat waarvoor ze bestemd zijn, dat wat hun lichaam kan verteren.
Hier spreken we dan vooral over de dieren die in het wild leven en niet de door de mens met graan vetgemeste koeien.
Er zijn ook tal van studies van menselijke populaties.
De Plains Indians en de Masaï vechterstroepen.
Beide beschreven als groot en atletisch, vertoonden geen enkel symptoom van metabolische ziekte.
De Plains Indians evolueerden mee met de Noord Amerikaanse Bizon en waren tot aan de tijd van de Amerikaanse burgeroorlog voornamelijk jagers. Toen de Bizons afgeslacht werden, moesten deze mensen noodgedwongen het Westerse dieet eten, vol met granen, suikers en bewerkt eten.
Zij zijn nu één van de meest obese populaties in Amerika.
Hetzelfde verhaal zien we nog met immigranten uit een andere leef- en eetcultuur.
Een ander voorbeeld:
De Inuit – waar Vilhjalmur Stefanssons 10 jaar verbleef.
(boeken : Not by bread alone – The Friendly Artic – The fat of the land)
Wij maakten hen dik!
Bekijk zeker ook deze presentatie Dr. Stephen Phinney
Een andere zeer interessante video Dr. Mike Eades – Paleopathology and the origins of the Paleo (low-carb) diet – Low Carb vail 2016
zijn boek en blog : proteinpower.com
zeer interessant : Amber O’Hearn at Ketofest 2017 – The Carnivorous Human
Phinney, S.D. Ketogenic diets and physical performance. Nutr Metab (Lond) 1, 2 (2004). https://doi.org/10.1186/1743-7075-1-2
