Glucosetolerantie en insulineresponsKraft patronen voor het vroegtijdig detecteren van diabetes
Insulineresistentie DEEL 5
Kraft test
Wat is de Kraft test?
De Kraft test is genoemd naar Dr. Joseph Kraft, een klinisch patholoog die de test in de jaren ’70 ontwikkelde voor het (vroegtijdig) opsporen van insulineresistentie en daarmee dus eigenlijk pre-diabetes.
Want het is niet omdat je bloedglucose binnen de referentiewaarden valt, dat je daarmee ook insuline gevoelig bent en geen enkel risico loopt.
Zoals we in deel 1 – 4 hebben besproken, kan iemands nuchtere glucose lager dan 100 mg/dL zijn en dus als ‘normaal’ geïnterpreteerd worden. Daartegenover kan iemand met een nuchtere glucose van net boven de 100mg/dL als risico worden aanzien, terwijl deze persoon misschien maar een fractie insuline aangemaakt heeft.
De nuchtere glucose op zich, zegt niets over de hoeveelheid insuline dat die persoon moet aanmaken om deze waarde te behouden.
Veel niet-diabetici zullen fysieke achteruitgang ervaren als er geen hoge bloedglucose is. Bij deze personen is het de insuline die het probleem is. Deze mensen zijn in wezen diabetes, maar omdat hun bloedglucose normaal is, zullen ze niet officieel worden gediagnosticeerd.
Dit is wat Dr. Joseph Kraft ‘diabetes in situ’ of ‘occulte diabetes’ noemde – occult, wat verborgen betekent.
De hoge bloedsuiker wordt verborgen of gemaskeerd door de pathologisch hoge insuline.
Zijn persoonlijk onderzoek en uitzonderlijke ervaring als levenslange patholoog stelde hem in staat de overgrote meerderheid van de moderne hartaandoeningen te koppelen aan ‘niet-gediagnosticeerde diabetes‘.
Dr. Kraft schreef zelfs:
Degenen met hart- en vaatziekten die niet met diabetes worden geïdentificeerd, worden eenvoudigweg niet gediagnosticeerd.
Zijn (meer dan een kwart eeuw) toegewijde studie van het glucosemetabolisme en de daaraan gerelateerde bloed insuline gehaltes, leidde tot wat nu de ‘Kraft Test’ genoemd wordt.
Een GTIR oftewel een orale glucose tolerantie test (OGTT) waarbij ook de insulinerespons gemeten wordt.
Hoe ontstond de Kraft test?
Dr. Kraft was eigenlijk op zoek naar diabetes mellitus en niet zozeer naar hypoglycemie.
Veel van zijn tests werden over drie uur of vier uur uitgevoerd.
Om deze reden zou het nieuwe Kraft Prediabetes-profiel niet alleen meer informatie moeten opleveren met betrekking tot de diagnose van diabetes mellitus en latente glucose tolerantie testen, het stelt ons ook in staat meer te doen voor hypoglycemie.
Zijn paper, “Detection of Diabetes Mellitus In Situ (Occult Diabetes)“, werd oorspronkelijk gepubliceerd in Laboratory Medicine in 1975. (1)
De studie betrof 3650 patiënten die waren doorverwezen voor een glucose tolerantie test om diabetes mellitus te bevestigen of uit te sluiten.
Van de 3.650 glucose tolerantie tests werden er 1.713 als normaal (voor diabetes mellitus) gedefinieerd volgens de criteria van de American Diabetes Association.
Van de 1.713 tests die strikt als normaal zouden worden beschouwd op basis van glucosetolerantie, bleek 50% abnormaal te zijn op basis van insulinetolerantie en nog eens 14% waren grensresultaten. Er werd 2,5% insulinerespons weergegeven.
Dit betekent dat twee derde van de tests die volgens de OGTT (orale glucose tolerantie test) normaal zouden zijn bevonden, latent diabetisch bleken te zijn wanneer de Kraft Prediabetes Profile-test in overweging werd genomen.
Hieruit blijkt duidelijk dat de glucose-insuline tolerantie test veel meer latente diabetici zou detecteren dan een OGTT alleen, vooral ook omdat het in een veel vroeger stadia kan gedetecteerd worden.
In zijn boek, “Diabetes epidemic & you”, presenteert Dr. Kraft een exceptionele cumulatieve ervaring van 14.384 glucose-insuline tolerantie tests. (2)
Hij definieerde 5 insulinepatronen, waarbij patroon 3 twee mogelijke varianten heeft.
De waarden bij patroon 5 vragen nog wat verdere uitleg inzake ketogene en koolhydraatarme diëten.
We bespreken ze kort hieronder en tonen een voorbeeld van de grafieken, herwerkt met de gegevens uit de data van Dr. Kraft.
Dr. Kraft definieerde 5 insuline patronen
Patroon 1 – Metabool gezond
Als reactie op een glucosebelasting stijgt het insulinegehalte snel, maar matig, en daalt het relatief snel weer. Nuchtere insuline- en glucosespiegels zijn normaal en de piekinsulinespiegel wordt na ongeveer 30 minuten bereikt. Ongeveer 3 uur later is het terug naar de basislijn. Glucose- en insulinereacties zijn beide normaal.
- Normale nuchtere insuline 0-10 E
(≤ 30µU/mL) - Piekinsuline na ½-1 uur
- 2e uur insuline <50
- 3e uur insuline < 2e uur
- 2e uur + 3e uur totalen < 60
- Vervolgwaarden bij nuchtere periode (0-10)
Patroon 2 – Vertraagde insulinepiek
Als reactie op een glucosebelasting stijgt het insulineniveau snel, maar het stijgt hoger dan dat voor de gezonde persoon in patroon 1. Het nuchtere insulineniveau is normaal en het piekniveau wordt bereikt bij 30-60 minuten. Naast het hoger stijgen, duurt het langer voordat insuline weer naar beneden komt en pas ongeveer 4-5 uur daarna terugkeert naar de basislijn. De glucoserespons is normaal, maar insuline is hoger dan normaal en blijft gedurende een langere tijd verhoogd. Hier is een borderline insulineresistentie mogelijk of indien de insulinepiek veel langer aanhoudt en het langer duurt om naar de basislijn terug te keren, duidt dit op hyperinsulinemie.
Patroon 2A : borderline insulineresistentie
- Normale nuchtere insuline 0-10 eenheden (≤ 50µU/mL)
- Piekinsuline na ½-1 uur
- Totaal 2e uur + 3e uur > 60 en <100
of
Patroon 2 B : insulineresistentie
- Nuchtere insuline ≤ 50µU/mL
- Piekinsuline na ½-1 uur
- Totaal 2e uur + 3e uur ≥ 100 = definitieve insulineresistentie
Patroon 3 – Vertraagde insulinepiek
Dit patroon heeft eveneens 2 varianten.
Als reactie op een glucosebelasting stijgt insuline zelfs nog hoger dan in patroon 2, maar het bereikt zijn piek pas later.
Nuchtere insuline is normaal, maar het piekniveau wordt pas na 2 of 3 uur bereikt en het duurt nog langer om terug te keren naar de basislijn.
De glucoserespons kan normaal zijn of op diabetische niveaus; insuline is hoger dan normaal, en het blijft gedurende een langere tijd verhoogd.
Dit patroon duidt op hyperinsulinemie.
Patroon 3A: insulineresistentie
- Nuchtere insuline ≤ 50µU/mL
- Piekinsuline op 2e uur
- Beschouwd als diagnostisch voor insulineresistentie
- Glucosetolerantie kan binnen de normale limieten liggen of verminderd zijn
of
Patroon 3B: insulineresistentie
- Nuchtere insuline ≤ 50µU/mL
- Piekinsuline op 3e uur
- Beschouwd als diagnostisch voor insulineresistentie
- Glucosetolerantie meestal op diabetische niveaus
Patroon 3 wordt volgens sommige bronnen ook echt onderverdeeld in 3A en 3 B, volgens andere bronnen is het in beide gevallen patroon 3 maar met een of/of resultaat.
Patroon 4 – Insulineresistentie
Nuchtere insulinespiegel is verhoogd (>10 E/ml).
Als reactie op een glucosebelasting schiet het al verhoogde insulineniveau van de basislijn omhoog en duur het erg lang voordat het weer daalt. Als het dan uiteindelijk daalt, komt het alleen terug op de basislijn, die al abnormaal hoog was. De glucoserespons is meestal op diabetische niveaus.
Dit patroon duidt op insulineresistentie.
- Nuchtere insuline >10 (> 50µU/mL)
- Diagnostiek voor insulineresistentie
- Glucosetolerantie meestal op diabetische niveaus
Patroon 5 – Insulinopenic (lage insuline)
Nuchtere insuline is erg laag. Als reactie op een glucosebelasting neemt insuline nauwelijks af, maar glucose bereikt diabetische niveaus (mogelijk wel ≥300 mg/dL). Alle geteste waarden voor insuline gedurende de vijf uur zijn <30 µU/mL. Wanneer alle insulinemetingen laag zijn en glucose verhoogd, wijst dit patroon op type 1 diabetes.
- Alle geteste waarden voor insuline <30 µU/mL
- Insuline-insufficiëntie waarschijnlijk als gevolg van beschadigde of uitgeputte β-cellen
- Glucosetolerantie meestal op diabetische niveaus
- Kan wijzen op de behoefte aan exogene insuline
- Bij normale glucosewaarden kan dit wijzen op een koolhydraatarm/ketogeen dieet
Opmerking ivm het keto en low-carb dieet
Mensen die langdurig een ketogeen of koolhydraatarm dieet volgen, kunnen ook patroon 5 vertonen, waarbij insuline laag is, maar bij deze mensen zal ook glucose laag zijn en dus wordt dit niet als pathologisch beschouwd.
Het is alleen een probleem als glucose hoog is.
Wanneer deze mensen überhaupt toch een OGGT of Kraft test zouden doen, dan wordt er aangeraden om zeker enkele dagen voordien de koolhydraatinname te verhogen tot 100 à 150 g zodat het lichaam hier opnieuw kan aan wennen.
Doen ze dat niet, dan bestaat er een grote kans dat je foutief resultaat krijgt. Het kan dan lijken alsof je extreem hoge glucose- en insulinewaarden hebt, terwijl het eigenlijk een reactie is van je lichaam dat niet meer gewend is van om te gaan met zo’n gigantische hoeveelheid glucose. (3)
Moet je zomaar een Kraft-test doen?
Als je tevreden bent met de resultaten die je krijgt door dieet en levensstijl, is er niet echt een dringende reden om de Kraft-test te doen. Waarom zou je tenslotte 75+ gram vloeibare glucose willen drinken, zelfs als je geen koolhydraatarm dieet volgt?
Er zijn zoals eerder vermeld ook andere indicatoren, waaronder hoge triglyceriden, lage HDL, CRP (C-reactive protein), hoge taille/lengte verhouding, … die je samen een aanwijzing kunnen geven of je insuline resistent bent.
In een 24-uurs urineonderzoek kunnen hoge oestradiol bij mannen, oestrogeendominantie bij vrouwen, PCOS, hoge androgenen en verhoogde cortisol (cortisol/cortisone ratio) allemaal indicatoren zijn voor insulineresistentie. (4)
Andere hormoonmarkers die in verband gebracht worden met insulineresistentie zijn ;
- Lage oestrogeen in vrouwen / lage testosteron in mannen
- Lage progesteron
- Lage schildklierhormonen
- Laag groeihormoon
- Lage melatonine
- Lage oxytocine
Ook volgende aandoeningen of problemen worden in verband gebracht met insulineresistentie en kunnen dus een aanwijzing zijn;
- slaapproblemen (een slaap tekort vnl)
- gestoord circadiaans ritme
- slaapapneu
- voorgeschiedenis van zwangerschapsdiabetes
- chronische vermoeidheid
- osteoartritis voor de leeftijd van 50 jaar
- tinnitus
- veranderingen in zicht
- skin tags en zweren
maar ook;
- glutenintolerantie en een verstoorde darmflora / microbioom
- terugkerende schimmelinfectie
- neuropatische aandoeningen zoals trigger finger
- tandvleesaandoeningen
- hypoglycemie
- etc.
Ze staan dan misschien niet allemaal op de lijst van het nationale diabetes educatieprogramma, maar zijn zeker vermeldenswaardig. (5-19)
Mocht je het gevoel hebben dat je, ondanks dat je voeding- en levensstijl wel correct zitten, toch tekenen en symptomen hebt van een aandoening waarvan bekend is dat deze voornamelijk wordt veroorzaakt door hoge insulinewaarden, dan is het misschien de moeite waard om je glucose en insulinerespons in actie te zien – vooral als je nuchtere waarden voor beide normaal zijn.
Echter is de Kraft Test, zoals Dr. Kraft ook zelf zegt, niet 100% foutloos en is een gecombineerde resultaat evaluatie en symptomatische beoordeling wenselijk.
Dr. Catherine Crofts onderzocht o.a. de Kraft test en HOMA-IR score en schreef er haar thesis over.
Lees meer in Kraft en Crofts – insulineresistentie en hyperinsulinemie – test en diagnose – De Kraft Database
en lees ook de andere artikels uit de insulineresistentie artikelreeks
referenties en bronnen
- Joseph R. Kraft, M.D., Detection of Diabetes Mellitus In Situ(Occult Diabetes), Laboratory Medicine, Volume 6, Issue 2, 1 February 1975, Pages 10–22, https://doi.org/10.1093/labmed/6.2.10
- Joseph R. Kraft, M.D., Diabetes Epidemic and you – zijn boek
- Klein KR, Walker CP, McFerren AL, Huffman H, Frohlich F, Buse JB. Carbohydrate Intake Prior to Oral Glucose Tolerance Testing. J Endocr Soc. 2021 Mar 29;5(5):bvab049. doi: 10.1210/jendso/bvab049. PMID: 33928207; PMCID: PMC8059359
- Kapoor D, Malkin CJ, Channer KS, Jones TH. Androgens, insulin resistance and vascular disease in men. Clin Endocrinol (Oxf). 2005 Sep;63(3):239-50. doi: 10.1111/j.1365-2265.2005.02299.x. PMID: 16117808.
- https://www.niddk.nih.gov/health-information/diabetes/overview/risk-factors-type-2-diabetes
- https://www.niddk.nih.gov/health-information/diabetes/overview/symptoms-causes#whatelse
- Demmer RT, Squillaro A, Papapanou PN, Rosenbaum M, Friedewald WT, Jacobs DR Jr, Desvarieux M. Periodontal infection, systemic inflammation, and insulin resistance: results from the continuous National Health and Nutrition Examination Survey (NHANES) 1999-2004. Diabetes Care. 2012 Nov;35(11):2235-42. doi: 10.2337/dc12-0072. Epub 2012 Jul 26. PMID: 22837370; PMCID: PMC3476901.
- Kraft JR. Hyperinsulinemia: A Merging History with Idiopathic Tinnitus, Vertigo, and Hearing Loss. Int Tinnitus J. 1998;4(2):127-130. PMID: 10753400.
- Lavinsky L, Oliveira MW, Bassanesi HJ, D’Avila C, Lavinsky M. Hyperinsulinemia and tinnitus: a historical cohort. Int Tinnitus J. 2004;10(1):24-30. PMID: 15379344.
- D’Avila C, Lavinsky L. Glucose and insulin profiles and their correlations in Ménière’s disease. Int Tinnitus J. 2005;11(2):170-6. PMID: 16639918.
- D’Avila C, Lavinsky L. Glucose and insulin profiles and their correlations in Ménière’s disease. Int Tinnitus J. 2005;11(2):170-6. PMID: 16639918.
- Buxton OM, Pavlova M, Reid EW, Wang W, Simonson DC, Adler GK. Sleep restriction for 1 week reduces insulin sensitivity in healthy men. Diabetes. 2010 Sep;59(9):2126-33. doi: 10.2337/db09-0699. Epub 2010 Jun 28. PMID: 20585000; PMCID: PMC2927933.
- Buxton OM, Pavlova M, Reid EW, Wang W, Simonson DC, Adler GK. Sleep restriction for 1 week reduces insulin sensitivity in healthy men. Diabetes. 2010 Sep;59(9):2126-33. doi: 10.2337/db09-0699. Epub 2010 Jun 28. PMID: 20585000; PMCID: PMC2927933.
- Schilling WH, Crook MA. Cutaneous stigmata associated with insulin resistance and increased cardiovascular risk. Int J Dermatol. 2014 Sep;53(9):1062-9. doi: 10.1111/ijd.12463. Epub 2014 Apr 2. PMID: 24697530.
- Sellam J, Berenbaum F. Is osteoarthritis a metabolic disease? Joint Bone Spine. 2013 Dec;80(6):568-73. doi: 10.1016/j.jbspin.2013.09.007. Epub 2013 Oct 29. PMID: 24176735.
- Han CD, Yang IH, Lee WS, Park YJ, Park KK. Correlation between metabolic syndrome and knee osteoarthritis: data from the Korean National Health and Nutrition Examination Survey (KNHANES). BMC Public Health. 2013 Jun 22;13:603. doi: 10.1186/1471-2458-13-603. PMID: 23800128; PMCID: PMC3691727.
- Deveci S, Hopps CV, O’Brien K, Parker M, Guhring P, Mulhall JP. Defining the clinical characteristics of Peyronie’s disease in young men. J Sex Med. 2007 Mar;4(2):485-90. doi: 10.1111/j.1743-6109.2006.00344.x. Epub 2006 Nov 1. PMID: 17081219.
- Papanas N, Maltezos E. The diabetic hand: a forgotten complication? J Diabetes Complications. 2010 May-Jun;24(3):154-62. doi: 10.1016/j.jdiacomp.2008.12.009. Epub 2009 Feb 13. PMID: 19217319.
- Kolar P. Risk factors for central and branch retinal vein occlusion: a meta-analysis of published clinical data. J Ophthalmol. 2014;2014:724780. doi: 10.1155/2014/724780. Epub 2014 Jun 9. PMID: 25009743; PMCID: PMC4070325.
- http://meridianvalleylab.com
