De ‘BIG MONEY’ business en de gevolgen voor onze gezondheid.
We moeten leren verder te kijken dan onze neus lang is, want het is ons leven, ons lichaam, onze gezondheid en wij zouden moeten bepalen wat ermee gebeurt, niet de ‘big money’ business.
Google, Wikipedia, Facebook, Twitter, websites en blogs. We hebben nu meer dan ooit bronnen ter onzer beschikking en mogelijkheden om via tal van forums te discussiëren over de wetenschap en de huidige ontwikkelingen.
Maar let op dat er ook zeer tegenstrijdige bronnen te vinden zijn en dat er altijd voor- en tegenstanders zullen zijn van verschillende hypotheses.
Geloof zeker niet zomaar alles wat je leest of hoort, maar doe je eigen onderzoek naar de verschillende aspecten van dieet en gezondheid.
Leer welke bronnen (auteurs, journalisten, onderzoekers, …) betrouwbaar zijn en maak er voor jezelf een punt van om je kennis uit te breiden en niet zomaar te geloven want ons door de ‘grote geld’ industrie en ‘the big pharma’ voorgeschoteld wordt.
Als het gaat over een nieuw superproduct, een shampoo waarvan je haar sneller groeit of een tandpasta die je tanden in één keer witter maakt, dan zijn we misschien wel sceptisch en sommige mensen zullen het geloven, andere niet. Zij die het wel geloven zullen het misschien uitproberen en baat het niet, het schaadt dan waarschijnlijk ook niet.
Wanneer het om medicijnen en onze directe gezondheid gaat, zijn we echter veel minder sceptisch en twijfelen we niet aan de werking en de veiligheid van het medicijn, want het komt onze gezondheid ten goede. Of misschien toch niet altijd?
In onderstaande video legt Dr Ben Goldacre uit dat artsen niet altijd alles weten over de medicijnen die ze voorschrijven.
Zo geeft hij enkele voorbeelden van medicijnen waarbij uit kleinschalige studies bleekt dat ze niet het gewenste effect hadden, dus werd de commercialisatie stopgezet.
De studie werd dan ook niet gepubliceerd, en dus ook niet de cijfers waaruit zou blijken dat van de 50 mensen die het medicijn kregen toegediend er 10 stierven.
Van de andere 50 die een placebo kregen, stierf er slechts één!
Andere bedrijven die hetzelfde idee hadden, brachten het medicijn wel op de markt.
Het duurde echter zolang vooraleer ontdekt werd dat ook dit medicijn meer sterfgevallen veroorzaakte, dat er meer dan 100.000 mensen in Amerika stierven ten gevolge ervan.
Meer dan 10 jaar later publiceerden de onderzoekers van de eerste studie een verontschuldiging waarbij ze schreven dat ze dachten dat de toename in sterfte toeval was, en dat de productie van het medicijn om commerciële redenen werd gestaakt en de studie daarom dus nooit gepubliceerd werd.
Hadden de resultaten wel beschreven geweest, dan zou dit een mogelijke waarschuwing vooraf kunnen geweest zijn.
Dit is slechts één voorbeeld van een ‘publication bias’.
Onflatuleuze gegevens gaan verloren en worden niet gepubliceerd.
Dr. Ben Goldarcre geeft tevens een paar voorbeelden van medicijnen die hij zelf voorschreef en waarvan hij de studies had nagelezen.
Later kwam hij tot de conclusie dat hij misleid was geweest, want alle positieve resultaten werden gepubliceerd, maar van de negatieve resultaten slechts een klein deel of helemaal geen.
Er zijn wetenschappelijke tijdschriften zoals “Trial”, een open access tijdschrift dat elke test uitgevoerd op mensen publiceert, maar het probleem van negatieve resultaten die de mist ingaan komt volgens hem nog steeds vaak voor.
What doctors don’t know about the drugs they prescribe | Ben Goldacre
